PATATAS A LO POBRE

Eieren zijn duur, het was vorige week in het nieuws. De hoge prijs komt door nieuwe Europese regelgeving omtrent de behuizing van legkippen. Die wordt strenger. Ofwel: de kipjes krijgen het prettiger. Maar omdat het even duurt voor kippenboeren zich aan de nieuwe normen hebben aangepast, zijn kippeneieren op dit moment schaars. En duur. Relatief dan hè, want eieren zijn in wezen natuurlijk spotgoedkoop.

Van alle denkbare etenswaren zouden ze wel eens de best prijs-plezierverhouding kunnen hebben. Persoonlijk ben ik zo verzot op eieren dat ik er met liefde een euro per stuk voor zou neertellen. Nog meer ook als het moest.

Albert Heijn was er trouwens als de kippen bij en meldde via hetzelfde persbericht dat we niet bang hoeven zijn voor lege schappen straks met Pasen. Dat is een hele geruststelling, maar ik had zelf al een plannetje B bedacht: eendeneieren.

Ik kocht laatst een dozijn eendeneieren (voor 50 cent stuk, te geef dus) en die bevielen uitstekend. De eerlijkheid gebiedt wel erbij te vertellen dat het om tamme eendeneieren ging, gelegd door eenden die waarschijnlijk – dat wist de poelier niet zeker – in kooien worden gehouden en dus qua dierenwelzijn niet helemaal kosher zijn. Misschien dat ik binnenkort maar eens een middagje ga grasduinen naar wilde exemplaren; lijkt me prachtig, zo’n poederig teergroen ei op de paasontbijttafel.

Tamme eendeneieren zijn groot, ze wegen rond de 100 gram – twee keer zoveel als een kippenei. Op de mijne stond een stempel ‘10 minuten koken’. Maar dat deed ik niet, ik pocheerde ze een minuut of 5 tot het wit gestold was en de dooier lekker stroperig. We aten ze op gebakken aardappelen met knoflook, uien en gerookte paprikapoeder, een combinatie die ik voor het eerst proefde in een donkerbruine bodega in Valencia en waar ik direct verliefd op werd. Patatas a lo pobre, een armeluisgerecht dat zelfs met dure eieren bijna niets kost, maar smaakt als een koningsmaal.

Noot: Nadat dit recept gisteren in NRC werd gepubliceerd kwamen er op het kookblog van de krant diverse reactie van lezers die me waarschuwden dat die 10 minuten koken echt noodzakelijk zijn, omdat eendeneieren paratyfus-bacteriën kunnen bevatten. Ik heb de poelier gebeld, en die stelde me gerust dat dat vooral geldt voor wilde eendeneieren, en dat 5 minuten pocheren afdoende is. Daarna heb ik voor de zekerheid nog even overlegd met de wetenschapsredactie van de krant, en volgens hen komt paratyfus tegenwoordig zo goed als niet meer voor in ons land. Toevallig heb ik zelf een keer paratyfus gehad en ik kan het niemand aanbevelen, dus wie het niet aandurft kan dit gerecht ook gewoon met kippeneieren maken. Anderzijds, ik durf gerust te stellen dat de vaatdoekjes die de meeste mensen op het aanrecht hebben liggen en maar 1x per week verschonen een reëler risico vormen dan zo’n eendenei.

Voor 2 personen:

100 ml olijfolie
1 ui, in ringen
4 teentjes knoflook, in plakjes
500 gram aardappelen, 10 minuten voorgekookt en in plakjes gesneden
2 (eenden)eieren
een scheut azijn
een greepje bladpeterselie, grof gehakt
½ – 1 theelepel (liefst gerookt) paprikapoeder

Schenk de olijfolie in een grote koekenpan. Fruit hierin op matig vuur de uiringen karamelkleurig. Bak de knoflook een paar minuten mee. Schep uien en knoflook uit de pan en bewaar. Doe nu de aardappelen in de koekenpan en bak ze, nog steeds op matig vuur, in een minuut of 10 – 12 goudbruin en knapperig. Pocheer intussen de eieren in royaal kokend water met een scheut azijn. (Op internet zijn prima instructiefilmpjes te vinden.) Doe de ui en knoflook terug in de pan bij de aardappelen. Bestrooi met de peterselie en met paprikapoeder en zout naar smaak en schud even flink om. Verdeel de aardappelen over 2 borden en leg op elk bergje een gepocheerd ei.

Bron: RECEPT